Nabycie umiejętności czytania i pisania w toku pierwszych lat nauki szkolnej umożliwia zdobywanie wiedzy na kolejnych etapach kształcenia, rozwija intelektualnie, dostarcza przeżyć emocjonalnych i estetycznych i przygotowuje do uczestniczenia w życiu społecznym i kulturalnym.

Problemem staje się sytuacja , gdy uczeń , mimo znacznego wysiłku własnego, rodziców i nauczycieli , nie może posiąść tych umiejętności w stopniu zgodnym z oczekiwaniami w stosunku do jego wieku, rozwoju umysłowego i klasy ,do której uczęszcza. Na ogół przyczyny tego zjawiska bywają złożone .Często okazuje się, że są skutkiem fragmentarycznych zaburzeń rozwojowych ucznia, który poza tym prawidłowo funkcjonuje intelektualnie. W literaturze przedmiotu zjawisko to często bywa nazywane dysleksją rozwojową lub specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu albo zaburzeniami rozwoju czynności pisania i czytania.

Możliwe przyczyny zaburzeń w czytaniu i pisaniu ( H. Spionek , M. Bogdanowicz ):

* minimalne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego w czasie ciąży lub w okresie okołoprodowym ( np. choroba matki, szkodliwe substancje, napromieniowanie, niedotlenienie itp.)
* dziedziczność
* opóźnienia w dojrzewaniu ośrodkowego układu nerwowego
* zaburzenia hormonalne w okresie rozwoju płodowego

* zaniedbania środowiskowe.

Prof. M. Bogdanowicz wyróżnia następujące typy dysleksji:
1. Dysleksja typu wzrokowego, u której podłoża leżą zaburzenia percepcji i pamięci wzrokowej, powiązane z zaburzeniami koordynacji wzrokowo-ruchowej i ruchowo - przestrzennej;
2. Dysleksja typu słuchowego uwarunkowana zaburzeniami percepcji i pamięci słuchowej dźwięków mowy , najczęściej powiązana z zaburzeniami funkcji językowych;
3. Dysleksja integracyjna, wówczas gdy poszczególne funkcje nie wykazują zakłóceń , natomiast zaburzona jest koordynacja, czyli występują zaburzenia integracji percepcyjno-motorycznej;
4. Dysleksja typu mieszanego, wówczas gdy występują zaburzenia zarówno w percepcji i pamięci słuchowej , pamięci i percepcji wzrokowej, a także wyobraźni przestrzennej.

Do wskazania rodzaju poszczególnych trudności przyjmuje się zwykle trzy pojęcia: dysleksja, dysortografia, dysgrafia.

Dysleksja jest terminem określającym specyficzne trudności w czytaniu.

Dysortografia to specyficzne trudności w pisaniu, przejawiające się popełnianiem różnego typu błędów, w tym ortograficznych.

Dysgrafia to zniekształcenie strony graficznej pisma.

Dysleksja rozwojowa jest pojęciem nadrzędnym wobec wymienionych powyżej, które skupia w sobie wskazane zaburzenia: dysleksję, dysortografię i dysgrafię.

W dysleksji rozwojowej zaburzenia mogą występować w sposób izolowany (np. jedynie dysortografia) lub globalny (obejmujący więcej niż jedno zaburzenie).