Felinoterapia to  terapia z udziałem kota, jeden z rodzajów animaloterapii. Obcowanie ze zwierzakiem ma pozytywny wpływ na poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego. Terapia ułatwia komunikację, poprawia zdolność uzewnętrzniania uczuć i emocji.

Kontakt z kotem ma pozytywny wpływ na psychikę osób biorących udział w felinoterapii, wyraźnie poprawia ich nastrój, obniża poziom lęku, przełamuje bariery i zahamowania u osób przeżywających lęk przed zwierzętami lub uczulonymi na ich sierść.

W zajęciach bierze udział specjalnie wyszkolony kot-terapeuta. Zajęcia mają na celu m.in:

1) poznawanie budowy ciała zwierzątka
2) doskonalenie sprawności ruchowej, koordynacji własnej
3) stymulowanie rozwoju polisensorycznego
4) pracę nad koncentracją uwagi
5) rozwijanie umiejętności identyfikowania emocji, nazywania i ekspresji
6) otwarcie na komunikację z innymi dziećmi i/lub osobami dorosłymi,
7) naukę otwartości, zwiększanie pewności siebie
8) kształtowanie empatii
9) kształtowanie orientacji autopsychicznej
10) wzbudzanie spontanicznej aktywność poprzez zabawę z kotem
11) ćwiczenia relaksacyjne
12) kształcenie zachowań samodzielnych, odpowiedzialności, systematyczności
13) nawiązywaniu kontaktów z dziećmi poprzez wspólną płaszczyznę jaką jest świat zwierząt.

Felinoterapia stosowana jest z powidzeniem w pracy terapeutycznej z dziećmi, jak i osobami dorosłymi. W szczególności ma ona zastosowanie w przypadku takich schorzeń jak:

• nadpobudliwość psycho-ruchowa, ADHD, autyzm, zespół Aspergera,
• zespół Downa,
• zaburzenia zachowania i emocji,
• zaburzenia lękowe, nieśmiałość i zahamowanych społecznie, depresja,
• choroba Alzheimera,
• choroby psychiczne,
• uszkodzenia słuchu,
• uszkodzenia wzroku,
• dystrofia mięśniowa,
• artretyzm u osób starszych,
• niepełnosprawnośc ruchowa czy intelektualna.